در هشت سال دفاع مقدس، هشت بهار بر مردم ایران گذشت که طی این سالها بسیاری از رزمندگان در کنار خانواده نبودند و در جبهه های جنگ تحمیلی سال را نو می کردند.
. . . قبل از تحویل سال آداب نوروز رعایت می شد و رزمنده ها سنگر تکانی می کردند. سنگرها با گل و گیاه های اطراف سنگر و شقایق هایی که در اطراف سنگر روییده بوده تزیین می شد.
هنگام تحویل سال بچه ها سعی می کردند در یک سنگر تجمع کنند و با هم دعای تحویل سال رو می خوندند.
موقع تحویل سال، سفره هفت سین می انداختند، که سین های آن بسته به نوع رسته بچه ها متفاوت بود. در تخریب که بیشتر با مین سروکار داشتند به نحوی بود و در زرهی به نحو دیگر،​سین های سفره هفت سین جبهه های جنگ به فراخور در دسترس بودن اقلام و وسایل سین های متفاوتی داشتند.
گاه سجاده و سربند و سنگ و سیم خار دار و سیم چین و سلاح و سیمینوف و سرنیزه و سوزن اسلحه . . . سین های سفره هفت سین رزمندگان بود؛گاهی هم سین های موجود عبارت بود از: مین سوسکی، مین سبدی، سیم تله، سیم چین، سیم خاردار، سرنیزه، سی چهار (نوعی خرج و مواد منفجره غیر حساس)، سوزن اسلحه، سیمینوف، سمبه و سنگر و..
اگر موقع نوروز و حلول سال نو بعد از عملیات بود، قضیه صورت دیگری داشت. عکس شهدای عملیات را سرسفره می چیدند، به سرلوله تفنگ ها پرچم سرخ می زدند، وصیت نامه یا نوار صدای دوستان در لحظات قبل از شهادت را سر سفره می گذاشتند، جای شهدا و مفقودالاثرها را خالی می کردند
بعد از تحویل سال بچه ها به منظور دید و بازدید عید به سنگر همدیگر می رفتد و حتی عیدی هم میداند عیدی ها معمولا اسکناس 100 ریالی بود که بعضاً روی آن جملاتی هم نوشته شده بود.
و جبهه همواره و بخصوص در ایام تحویل سال مصداق بارز (فرحین بما آتاهم الله من فضله) بودند.